Żona podróżnika w czasie

Żonę podróżnika w czasie postanowiłam przeczytać trochę dlatego, że jest na liście 100 książek BBC, a trochę dlatego, że ma bardzo interesujący tytuł. O wiele lepiej i bardziej intrygująco brzmi Żona podróżnika w czasie niż sam Podróżnik w Czasie. Mimo, że historia przedstawiana jest z punktu widzenia różnych bohaterów i na początku trochę zmylił mnie ten tytuł, bo myślałam, że będzie tylko o żonie, to nie rozczarowałam się ani trochę.

Właściwie tę książkę mogłabym spokojnie zliczyć do bardzo ostatnio popularnego gatunku, jakim jest paranormal romance. Zwykła dziewczyna poznaje niezwykłego, można wręcz powiedzieć zmutowanego faceta, zakochuje się w nim i mimo problemów żyją długo i szczęśliwie. Zazwyczaj omijam takie pozycje szerokim łukiem. Jednak miłość Clare i Henry’ego diametralnie różni się od jakże głębokich uczuć, przedstawionych w owych powieściach. Jest taka… zwyczajna, mimo że niezwykła. Zwyczajne życie trochę niezwyczajnych ludzi. Niezwyczajnych- bo Henry potrafi przenosić się w czasie. Jest to związane z zmianami genetycznymi. Od czasu do czasu po prostu znika, pozostawiając po sobie tylko stosik ubrań, i znajduje się nagle nagi, bez dokumentów, bez pieniędzy, nawet bez plomb w zębach, w nieznanym sobie czasie i miejscu. Bardzo problematyczne, prawda? Henry, aby przeżyć, musi kraść, kłamać, bić się, uciekać, uciekać, uciekać. I nagle wraca do domu- po minucie, godzinie, tygodniu. Wraca. I znowu znika. A mimo to tych dwoje ludzi potrafiło stworzyć dom, rodzinę. Nie bez problemów, ale- rodzinę. Tak pogardzana w dzisiejszym świecie.

Książka niepozbawiona jest minusów. Sposób narracji nie za bardzo przypadł mi do gustu, tak samo jak drobne potknięcia stylistyczne- w takich wypadkach trudno określić, czy to wina autorki, czy tłumacza. Jednak są to naprawdę ledwo zauważalne błędy. Ta opowieść bardzo mnie poruszyła i momentami wzruszyła- a wzruszyć mnie naprawdę trudno, zwłaszcza historiami miłosnymi. Bardzo podobał mi się także pomysł, aby na końcu zamieścić fragment Odysei- scenę spotkania Odyseusza i Penelopy. Krótko mówiąc, jest to bardzo dobra książka, oparta na znakomitym, oryginalnym pomyśle, ładnie napisana, poruszająca, z chwytliwym tytułem. Zdecydowanie polecam- również tym, którzy do tematyki miłosnej nie są przekonani.